پاورپوینت هنر قدسی و هنر مقدس

اسلاید 1 :
هنر و معماری قدسی
و معماری مقدس، خلق بستری متعالی است که در آن «وحدانیت»، مرکز و اساس به وجود آمدن همه چیز است و آدمی وقار فطری و کمال باطنی اش را درآن باز می یابد؛ وحدانیتی که با تکثرات و تنوعات عناصر شکل می گیرد و به واقع زاده ی بستر کثرت است. (بلخاری قهی، 1374، ص 13) هنر قدسی، مکاشفه ای است از صور گوناگون هستی تا حقیقت این صور را در قالب معماری به تجسم و نمایش گذارد و در روند این مکاشفه، حیات فردی و جمعی انسانی را برتر آورد تا آن حد که به غربت انسان پایان بخشد و قرب به آن یگانه ی برتر را میسر سازد. (رهنورد، 1378، ص40).
در این فصل نخست قداست و شیوه های تجلی آن معرفی خواهد شد سپس هنر قدسی به عنوان یکی از شیوه های تجلی این موضوع تبیین می گردد. در ادامه معماری قدسی به عنوان شاخه از هنر قدسی که محصول آن فضای قدسی است مورد بررسی قرار خواهد گرفت و نهایتا با توجه به نظریات متفکرین و اندیشمندان ویژگی های این فضا و نکات مورد توجه در شکل گیری چنین مکانی معرفی و بررسی شده است.

اسلاید 2:
امر قدسی
معادل کلمه ی مقدس یا قدسی در زبان انگلیسی دو کلمه «SACRED» و «HOLY» است. کلمه ی «SACRED» از لحاظ لغوی به معنای مقدس، روحانی، خاص، موقوف و مینوی است و متضاد آن کلمه ی «Secular» است که به معنی دنیوی، گیتیانه، عرفی، غیر روحانی و غیر دینی است. متضاد دیگر کلمه ی «Sacred»کلمه ی «Profan» است که به معنی کفرآمیز، زشت دنیوی و بی حرمتی کردن به خدا و مقدّسات است. کلمه ی «holy» نیز مترادف کلمه ی «Sacred» بوده و به معنای مقدّس، پاک، مبرا، چیز مقدس خوب و کامل می باشد و متضاد آن «unholy» به معنای نا مقدس، نا درست و نا سازگار می باشد. (ویسنتون، 1375، ص80) کلمه ی «مقدس» در زبان عربی از ریشه ی «مقدس» و «قداسه» مشتق شده و به معنای پاکی و منزه بودن از عیب و نقص و ناپاکی و ماده است و به معنای برکت و مبارک نیز آمده است.(انیس، 1374، ص459) به تعبیری می توان گفت در زبان عربی نیز قدسی بودن به معنای مینوی، آسمانی و غیرمادی بودن در مقابل دنیوی و مادی بودن است. اصطلاح مقدس و قدسی معمولاً در تعریف دین به معنای جوهر و درون مایه ی اصلی دین آورده می شوند.

اسلاید 3:
Sacer نسبت روشنی با نومن– که در حکم قدرتی راز آلود(خداوند) است- دارد، قدرتی که در قالب نومینوس متجلی میشود. نومن ارتباط نزدیکی با کلمه ی سانسکریت برهمن و کلمه ی ملانزیایی مانو و کلمه ی آمینجا که در زبان آلمانی کهن به معنای سعادت بوده است، دارد. ( شقاقی، 1384، ص24).
در آغاز قرن بیستم، امیل دورکم و رودلف اتو سعی در اثبات این معنی داشتند که قداست، پایه و مبنای تاریخ ادیان است. دورکم در تعریف امر قدسی گفت که امر قدسی، محصول وجدان قوم و جماعت است و جامعه آنرا خلق کرده تا آرمان جمعی را در فرد فرد آدم ها، زنده نگاه دارد. (دورکیم، 1383، ص 617) اوتو با ردّ این نظر جامعه شناختی و عرفی، امر قدسی را numinosum می دانست یعنی ارزشی مینوی که عنصر اساسی و اصل زنده همه ادیان و مذاهب است. انسان به هدایت روح، امر قدسی را کشف می کند و در این ارتباط با عالم مینو و الوهیت به مکاشفه ای باطنی می رسد که در وصف و بیان نمی گنجد و عرفانی است و نتیجه اش، پی بردن به چیزی «کاملاً متفاوت» (با مدرکات معمولی) است. به زعم اوتو، تجلی قداست در تاریخ بشر، سرآغاز و منشاء همه مذاهب و ادیان بشریت است.(اتو، 1380،صص 69-70) به اعتقاد پدیده شناسان دین نیز، محور و کانون هرگونه باور و تجربه ی دینی، عقیده به امر قدسی یا موجود متعالی است که آفریدگار است و در سراسر هستی تجلی کرده است.
Rudolf otto
numen
hamiga