پروپزال ارزیابی فضاهای شهری با تاکید بر حضورپذیری معلولین

معلولین جسمی و حرکتی قشری از جامعه معلولان می باشند که اکثرا ذهن سالم و پویایی دارند خصوصا اینکه ضایعات جسمی نیز در این ها به عنوان انگیزه عمل می نماید و موتور شتابان ذهنی این ها را خوب آب دیده می کند



بخشی از متن :
بیان مسئله:
معلولیت به مثابه پدیدهای زیستی و اجتماعی واقعیتی است که تمام جوامع صرف نظر از میزان توسعه یافتگی آنها، با آن مواجه هستند که هر ساله نیز بر تعداد آنان افزوده می گردد. در ایران نیز به دلیل عدیدهای از مشکلات مانند جنگ و کثرت تعداد معلولین و جانبازان، این موضوع مورد توجه قرار گرفت. به همین منظور ایجاد زیرساخت های فضایی و کالبدی مناسب از اهمیت ویژه ای برخوردار است، امروزه وجود نقایص کالبدی فراوان در شهرها، عملاٌ استفاده مفید از فضاهای عمومی شهری را برای شهروندان به حداقل رسانده و در بسیاری موارد غیرممکن ساخته است.( نهیبی، 1393)
عدم استفاده مناسب از فضاها و تضاد در نحوه استفاده از آنها همگی نتیجه عدم پیش بینی های صحیح درطراحی فضاها توسط طراحان و برنامه ریزان شهری است. بر این اساس می توان گفت که میان شکل و ترتیب قرار گیری فضاها درکنار یکدیگر و نیزکیفیت استفاده از آنها رابطه مستقیم وجود دارد که این امر پیش بینی رفتارهای مخاطبان هر فضا را امکان پذیرساخته و بروز ناهنجاری ها را تا حد قابل توجهی کاهش خواهد داد(عباس زادگان، 1383)
معلولین جسمی و حرکتی قشری از جامعه معلولان می باشند که اکثرا ذهن سالم و پویایی دارند خصوصا اینکه ضایعات جسمی نیز در این ها به عنوان انگیزه عمل می نماید و موتور شتابان ذهنی این ها را خوب آب دیده می کند. بنابراین توانمندی معلولان امری بدیهی می باشد که شناخت این توانایی ها می تواند راهگشای خیل عظیم مشکلات در جامعه باشد(هادی پور، 1392)
خیلی از افراد تصور درستی از یک فرد معلول ندارند و فکر می کنند معلول کسی است که روی ویلچر می نشیند و قادر به انجام هیچ کاری نیست، ولی حضور معلولان در عرصه های مختلف و انجام کارهایی که گاه افراد غیرمعلول نیز قادر به انجام آن نیستند خلاف این مدعا را ثابت میکند. و بررسی سهم معلولان از فرصتهای شغلی، طریق ایجاد امکانات اشتغال می باشد. (فرزام فر رضا، 1366)
با توسعه شهرها مردم از هم دورتر و دورتر می شوند و این جدایی و دوری نه تنها به لحاظ فیزیکی بلکه از جهت ذهنی و روحی در جریان است که نمونه بارز آن عدم تمایل مردم به شرکت در کارهای گروهی و مشارکت های اجتماعی است. این امر در معلولان به مراتب بیشتر تاثیرگذار است. این امر نشان می دهد که فرایند توسعه شهری به معنای واقعی به جریان نیافتاده است چراکه توسعه واقعی توسعه ای است که در آن به نیازهای مختلف مردم از فرهنگی تا اقتصادی در فضاهای شهری توجه گردد و زمینه های حضور و مشارکت هر چه بیشتر مردم در عرصه های مختلف اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و ... در شهرها فراهم گردد همان گونه که پوتنام از شبکه های مشارکت مدنی به عنوان یکی از فاکتورهای مهم سرمایه اجتماعی یادکرده و آنرا در کنار ویژگی هایی چون اعتماد و هنجارهای معامله متقابل موجب عملکرد خوب نهادهای دموکراتیک در نظر می گیرد. از دیدگاه وی هرچه شبکه های مشارکت مدنی در جامعه ای متراکم تر باشند احتمال بیشتری وجود دارد که شهروندان بتوانند در جهت منافع متقابل همکاری کنند (ایمانی جاجرمی، 1380)